Πάρνηθα-Κάτω Φλαμπούρι, “Μετά τη δουλειά”

Πάρνηθα, Κάτω Φλαμπούρι, “Μετά την δουλειά”, 8/6/1999, 100μ, VI+/VII-, Τζ.Μηλιάς, Δ.Κάραλης

Απαραίτητα υλικά: 12 σετάκια και μία σειρά καρυδάκια

Συντηρήθηκε το 2012 από τους Τζ. Μηλιά και Στ. Σεραφετινίδου

Πρόσβαση: Το μονοπάτι ξεκινάει ακριβώς απέναντι από πέτρινο σπίτι στην οδό Φλωρίνης 18 στους Θρακομακεδόνες (πάνω στο σπίτι έχει ταμπέλα με το όνομα του δρόμου και τον αριθμό). Το μονοπάτι χωρίς σήμανση στην αρχή ανηφορίζει ανάμεσα από κουμαριές, μικρά πεύκα και πουρνάρια και στρίβει αριστερά για να περάσει ακριβώς από πάνω από το μεγάλο σπίτι που βρίσκεται αριστερά του. Στη συνέχεια, κινείται σε πεδίο με πέτρες και έχει αραιή σήμανση (κόκκινα σημάδια). Σε μισή ώρα περίπου φτάνουμε σε απότομο βράχο με κόκκινα και μπλε βέλη ζωγραφισμένα πάνω του. Ακολουθούμε το βέλος που δείχνει αριστερά και μας οδηγεί μέσα στη χαράδρα, τραβερσάροντας την ορθοπλαγιά που πλέον βρίσκεται δεξιά μας. Σε 10-15 ακόμη λεπτά βρισκόμαστε μπροστά στην ορθοπλαγιά (κάτω Φλαμπούρι). Διασχίζουμε μικρή σάρα και συνεχίζουμε για 100μ την τραβέρσα προς τα αριστερά για να καταλήξουμε στην κόψη όπου ουσιαστικά τελειώνει το κομμάτι αυτό της ορθοπλαγιάς. Η κόψη αυτή είναι η περίφημη «κλασσική κόψη» διαδρομή V/V+ βαθμού δυσκολίας που ανοίχτηκε τη δεκαετία του 60. Ακριβώς δεξιά της, έχει σπασμένα που καταλήγουν σε πλάκα με χαρακτηριστικές χαραμάδες αριστερά και δεξιά της. Η δεξιά χαραμάδα είναι η διαδρομή του Κορρέ «Παραλλήλων» ενώ η αριστερή το «Αγριολούλουδο» του Θεοχαρόπουλου. Ανάμεσα στις δύο αυτές χαραμάδες, στην κόψη που τις χωρίζει , ξεκινάει η ¨Μετά τη δουλειά» για να συνεχίσει σε όμορφη πλάκα (VII-) και να καταλήξει μετά από περάσματα V+ και στη συνέχεια IV+ βαθμού στο κοινό ρελέ της με την κλασσική. 

Ιστορικό: Η «Μετά τη δουλειά», ανοίχτηκε το 1999 κατά τη διάρκεια μερικών διαδοχικών καλοκαιρινών απογευμάτων από τους Τζ. Μηλιά και Δ.Κάραλη που έρχονταν στο Φλαμπούρι γι αυτό το λόγο κατ ευθείαν μετά τη δουλειά τους. Το 2012, ο Τζ. Μηλιάς με τη Στ. Σεραφετινίδου συντήρησαν τη διαδρομή.

Περιγραφή:  

1η σχοινιά (20μ): Η πρώτη σχοινιά (IV+) δεν είναι ασφαλισμένη, παίρνει όμως καρύδια και κινείται σε εύκολο σπασμένο πεδίο. Το R1 είναι στο τέλος των σπασμένων και εκεί όπου αρχίζουν οι τρεις γειτονικές διαδρομές (Αγριολούλουδο, Μετά τη δουλειά, Παραλλήλων) . Το ρελέ αυτό διαθέτει 2 πλακέτες χωρίς όμως μόνιμα καραμπίνερς ή κρίκους αφού δεν χρησιμοποιείται για ραπέλ.

2η σχοινιά (50μ):Η 2η σχοινιά κινείται στην κόψη ακριβώς από πάνω. Αρχικά, οι ανοίξαντες σχεδίαζαν την προσέγγιση της κόψης από το δύσκολο αρνητικό που είναι από πάνω, λίγο δεξιά από το R1 και γι αυτό το λόγο τοποθέτησαν εκεί και πλακέτα. Πιο ταιριαστό όμως με τη γενική λογική και δυσκολία της διαδρομής είναι να αποφύγει κανείς τις πρώτες αυτές δύσκολες κινήσεις και να βγει στην κόψη από τα πρώτα 2-3 μ (V) του «Αγριολούλουδου» (από αριστερά). Στη συνέχεια περνάει πλακέτα και κινείται δεξιά, συνεχίζει πάνω στην πολύ χαρακτηριστική κόψη (VI+/VII-) ακολουθώντας τις πλακλετες και παρακάμπτει τον λείο τοίχο μπροστά του από αριστερά. Λίγα μέτρα μετά, τα δύσκολα τελειώνουν και συνεχίζει σε εύκολα σπασμένα (IV+/V-) που ασφαλίζονται με καρυδάκια. Το R2 είναι στον πύργο στο τέλος των σπασμένων και είναι κοινό με αυτό της «κλασικής» (7 πλακέτες).

3η σχοινιά (45μ): Η 3η σχοινιά (VI+) κινείται ευθεία πάνω, στον χαρακτηριστικό τοίχο. Ακριβώς δεξιά του είναι το δίεδρο (3η σχοινιά) της «Κλασικής» ενώ αριστερά του είναι χαρακτηριστική χαραμάδα, τελευταία σχοινιά της “666. Στα πρώτα μέτρα, (στις τρεις πρώτες πλακέτες) σκαρφαλώνουμε αριστερά τους (από την πλευρά της χαραμάδας) και στη συνέχεια περνάμε στην πλάκα, δεξιά. Η διαδρομή είναι σωστά ασφαλισμένη, μπορούμε όμως να προσθέσουμε έναν ιμάντα στον κορμό ενός θάμνου στη μέση της σχοινιάς ενώ προς το τέλος, αν δεν θέλουμε να κάνουμε runout, μπορούμε να τοποθετήσουμε   ένα καλό μικρό καρύδι.

Είναι μία πολύ όμορφη σχοινιά με ποικιλία κινήσεων και πλακέτες όπου χρειάζεται (7 πλακέτες).

Επιστροφή: Με δύο ραπέλ με 60άρια σχοινιά (τα ρελέ έχουν δύο πλακέτες και μόνιμους κρίκους):  R3 → R2 και R2 → κάτω