Πάρνηθα, Αλογόπετρα, “Κατ οίκον Εργασία”, 18/11/1995 115μ, VII Τζ.Μηλιάς, Ν. Ντούρος
Απαραίτητα υλικά: Δύο εξηντάρια σχοινιά, 12 σετάκια, μία σειρά καρυδάκια και μία 2-3 μεσαία friends. Το 2012 ελέγχθηκαν οι ασφάλειες της διαδρομής και συντηρήθηκαν τα ρελέ.
Προσανατολισμός: Ανατολικός. Η διαδρομή μετά τις 2 το μεσημέρι είναι στη σκιά.
Πρόσβαση: Πριν φθάσουμε στη Χασιά, στρίβουμε δεξιά σε μεγάλη διασταύρωση, κινούμενοι προς την κόκκινη ορθοπλαγιά που βλέπουμε χαρακτηριστικά στο βάθος μπροστά μας. Καταλήγουμε σε διασταύρωση που δεξιά πάει προς μοναστήρι και αριστερά μπαίνει στο χωριό. Συνεχίζουμε ευθεία (είναι ακριβώς ο δρόμος που οδηγεί στη Μικρή Βαράσοβα και την πάνω Αλογόπετρα). Μέχρι πρόσφτα, η πρόσβαση γινόταν όπως περιγράφεται παρακάτω: Όταν περίπου η ορθοπλαγιά βρίσκεται δεξιά μας (καμιά πεντακοσαριά μέτρα από την διασταύρωση του μοναστηριύ), παρκάρουμε ή στρίβουμε δεξιά σε κακό χωματόδρομο που οδηγεί σε 200μ σε εγκαταλελειμμένη στάνη. Το μονοπάτι, ξεκινάει αριστερά από τα βράχια της στάνης και είναι ευδιάκριτο. Το ακολουθούμε μέχρι να διασχίσουμε ανηφορικό λιβάδι (5 min). Στη συνέχεια βρίσκουμε σημάδια που εγκαταλείπουν το μονοπάτι για να μας οδηγήσουν δεξιά. Ακόμη και αν δεν βρούμε τα σημάδια αυτά, είναι σαφές ότι πρέπει να στρίψουμε επειδή κάποια στιγμή η ορθοπλαγιά είναι σαφώς δεξιά, σχεδόν πίσω μας. Από εκεί, είτε με τη βοήθεια των σημαδιών από υποτυπώδες μονοπάτι, είτε εκτός μονοπατιού, κινούμαστε έχοντας το αρχικό, χαμηλό τμήμα της ορθοπλαγιάς αριστερά μας και σε περίπου 15 λεπτά φθάνουμε στον χαρακτηριστικό αρνητικό κόκκινο τοίχο όπου είναι οι διαδρομές “enitor ergo sum” και λίγα μέτρα αριστερότερα, στην χαρακτηριστική χαραμάδα-δίεδρο η “κατ οίκον εργασία”. Στη βάση της διαδρομής υπάρχει μισοσβησμένο με κόκκινη μπογιά το όνομά της και ένα βέλος. Πιο βολικός τρόπος και μάλιστα σχεδόν χωρίς ανηφόρα, είναι ένα νέο καλά σηματοδοτημένο με κόκκινη μπογιά μονοπάτι που ξεκινάει από το σημείο όπου συνήθως παρκάρουμε για να πάμε στο σπορ πεδίο της Πάνω Αλογόπετρας. Το μονοπάτι αυτό ξεκινάει από το τελευταίο διάζωμα δεξιά, με χαρακτηριστικά κόκκινα σημάδια (Είναι το μονοπάτι που οδηγεί στο σπορ πεδίο υψηλής δυσκολίας, “σπηλιά Ρούσου”. Το μονοπάτι αυτό, τραβερσάρει κάτω από τα βράχια της Πάνω Αλογόπετρας, για να καταλήξει κάτω από τον χαρακτηριστικό κόκκινο τοίχο όπου βρίσκονται οι διαδρομές “κατ οίκον εργασία”, και “Enitor ergo sum”.
Ιστορικό: Ανοίχθηκε από τους Τζ. Μηλιά και Ν. Ντούρο το φθινόπωρο του 1995. Την περίοδο αυτή, στο σχολείο που δούλευαν ως καθηγητές οι Μηλιάς και Ντούρος, κάθε Σάββατο λειτουργούσε ένα σεμινάριο με θέμα την κατ οίκον εργασία των μαθητών. Κάποια Σάββατα λοιπόν, οι δύο εκπαιδευτικού έκαναν κοπάνα από το σεμινάριο και έρχονταν στην Αλογόπετρα για αναρρίχηση. Όταν ολοκλήρωσαν τη διαδρομή, θεώρησαν σωστό να την ονομάσουν “κατ οίκον εργασία”.
Στη βάση της διαδρομής είναι γραμμένο το όνομά της, με μικρά διακριτικά γράμματα.
Περιγραφή:
1η σχοινιά (15μ): Η 1η σχοινιά κινείται σε εύκολα σπασμένα (ΙΙΙ) ελαφρά αριστερά, για να καταλήξει σε πατάρι με δύο πλακέτες όπου κάνουμε ρελέ και στην ουσία ξεκινάει η πραγματική διαδρομή. Η πρώτη αυτή σχοινιά, συχνά γίνεται χωρίς χρήση σχοινιού.
2η σχοινιά (35μ): Η 2η σχοινιά ξεκινάει με αρνητικό πέρασμα VII βαθμού. Φθάνοντας στο μικρό πατάρι πάνω από το αρνητικό βάζουμε καλό μεσαίο καρυδάκι και συνεχίζουμε προς το δίεδρο. Η σχοινιά αρχικά είναι σωστά αλλά αραιά ασφαλισμένη με τα σημερινά δεδομένα, μπορούμε όμως αν θέλουμε να βάλουμε καρυδάκια. Πάντως, με λίγη προσοχή γίνεται και χωρίς πρόσθετες ασφάλειες. Εκεί που πρέπει, υπάρχουν πλακέτες και όταν η χαραμάδα δυσκολέψει, οι ασφάλειες είναι πυκνές (VI+). Όμορφη αεροπλανική έξοδος στο πατάρι του R2. (5 πλακέτες)
3η σχοινιά (40μ): Ξεκινάει αριστερά από το R2, στο σπασμένο δίεδρο. Προσοχή στα σαθρά στο ξεκίνημα. Καλά ασφαλισμένη, η σχοινιά κινείται αρχικά προς τα πάνω, στη συνέχεια ελαφρά δεξιά σε σχοινί σε διαμπερές και από εκεί τραβερσάρει αριστερά. Από το διαμπερές αυτό μέχρι το τέλος του τοίχου έχει συνεχή δυσκολία (VII-) για να καταλήξει σε σπασμένα που τα περνάμε με προσοχή και όπου μπορούμε να προσθέσουμε και ένα δύο καρυδάκια. Κρεμαστό ρελέ στο R3 ή για πιο ξεκούραστη αναμονή (συνιστάται) πάμε κατευθείαν στο μεγάλο και άνετο πατάρι από πάνω και κάνουμε ρελέ στο δέντρο στη βάση της επόμενης σχοινιάς. Θα χρησιμοποιήσουμε το R3 αργότερα, για το ραπέλ (9 πλακέτες, ένα διαμπερές)
4η σχοινιά (25μ): Όμορφη σχοινιά με ποικιλία κινήσεων. Τοίχος, δίεδρο, έξοδος στο πρώτο μικρό πατάρι και συνέχεια σε κάθετο τοίχο με μικρά μυστικά πιασίματα και πατήματα (VII, 6 πλακέτες).
Επιστροφή: Από το τελευταίο ρελέ, μπορούμε είτε να βγούμε πάνω και να επιστρέψουμε από αριστερά με τα πόδια είτε να κατέβουμε με ραπέλ. Για τα ραπέλ, σε όλα τα ρελέ, υπάρχουν πλακέτες με μόνιμα καραμπίνερς (με εξαίρεση το R1 από όπου δεν χρειάζεται να κάνουμε ραπέλ και τοποθετήθηκαν απλά δύο πλακέτες). Το 2012, αντικαταστάθηκαν οι πλακέτες που είχαν σκουριάσει και τοποθετήθηκαν στα παλιά βύσμτα, όπου αυτά ήταν καλά, ή σε νέα βύσματα όπου υπήρχε πρόβλημα. Έτσι τα ρελέ είναι:
R1: Δύο πλακέτες στο πατάρι από όπου ουσιαστικά ξεκινάει η διαδρομή.
R2: Δύο πλακέτες με μόνιμα καραμπίνερς (συντήρηση 2012, χρησιμοποιήθηκαν τα παλιά βύσματα τα οποία ήταν σε άριστη κατάσταση).
R3: Δύο πλακέτες με μόνιμα καραμπίνερς (συντήρηση 2012, χρησιμοποιήθηκαν τα παλιά βύσματα τα οποία ήταν σε άριστη κατάσταση.
R4: Δύο πλακέτες με μόνιμα καραμπίνερς. Η μία είναι βιδωμένη σε παλιό βύσμα (που όμως ήταν σε εξαιρετική κατάσταση), η δεύτερη σε νέο.
Ραπέλ: R4 →R3 R3 →R2 R2 →κάτω
