Τζ. Μηλιάς, Ντ.Δήμιζας 2/6/1996
Πρόσβαση: Πριν φθάσουμε στη Χασιά, στρίβουμε δεξιά σε μεγάλη διασταύρωση, κινούμενοι προς την κόκκινη ορθοπλαγιά που βλέπουμε χαρακτηριστικά στο βάθος μπροστά μας. Καταλήγουμε σε διασταύρωση που δεξιά πάει προς μοναστήρι και αριστερά μπαίνει στο χωριό. Συνεχίζουμε ευθεία (είναι ακριβώς ο δρόμος που οδηγεί στη Μικρή Βαράσοβα και την πάνω Αλογόπετρα). Η άσφαλτος τελειώνει, συνεχίζουμε στο χωματόδρομο δεξιά και παρκάρουμε στο τέλος του, προς την Πάνω Αλογόπετρα. Ακολουθούμε το μονοπάτι που ξεκινάει στο τέλος του δρόμου, με κατεύθυνση ανατολική και την ορθοπλαγιά, πάνω αριστερά μας με χαρακτηριστικά κόκκινα σημάδια (Είναι το μονοπάτι που οδηγεί στο σπορ πεδίο υψηλής δυσκολίας, “σπηλιά Ρούσου”. Το μονοπάτι τραβερσάρει κάτω από τα βράχια της Πάνω Αλογόπετρας, στρίβει αριστερά για να καταλήξει κάτω από τον χαρακτηριστικό κόκκινο τοίχο όπου βρίσκονται οι διαδρομές “κατ οίκον εργασία”, και “Enitor ergo sum”.
Στη βάση της διαδρομής, είναι γραμμένο το όνομά της με μικρά διακριτικά γράμματα.
Ιστορικό: Ανοίχθηκε από τον Τζ. Μηλιά μαζί με τον μαθητή του από το σχολείο Ντίνη Δήμιζα το καλοκαίρι του 1996. Λίγους μήνες πριν, οι Μηλιάς, Ντούρος είχαν ανοίξει την διπλανή διαδρομή, “κατ οίκον εργασία”. Έτσι, με πρόσβαση από δίπλα, οι Μηλιάς, Δήμιζας κατέβηκαν με ραπέλ τη διαδρομή και αρχικά δοκίμασαν τον αρνητικό τοίχο τον οποίο βρήκαν πιο εύκολο από ότι αρχικά νόμιζαν. Στη συνέχεια κάρφωσαν τη διαδρομή που εξελίχθηκε σε μία από τις πιο κλασσικές διαδρομές της Αττικής σε αυτή τη δυσκολία. Η ονομασία είναι παράφραση της γνωστής φράσης του Καρτέσιου “σκέφτομαι άρα υπάρχω” (cogito ergo sum ). Στα Λατινικά, σκαρφαλώνω/αναρριχώμαι λέγεται “enitor”, εξ ου και τελικά το όνομα “Enitor ergo sum”.
Περιγραφή:
1η σχοινιά (30μ): Όμορφη αναρρίχηση σε κάθετο, ελαφρά αρνητικό τοίχο (VI) με ένα πέρασμα VII- προς το τέλος. Ο βράχος είναι καλός, ακόμη και εκεί που μοιάζει να αποτελείται από κολλημένα μεταξύ τους κομμάτια (7 πλακέτες).
2η σχοινιά (20μ): Δύσκολο ξεκίνημα σε αρνητικά που όμως διαθέτουν χούφτες όπου τις χρειάζεσαι (VII+). Στη δεύτερη ασφάλεια πάμε μισό μέτρο δεξιά και βάζοντας το αριστερό μας πόδι ψηλά μέσα στην τρύπα που πιάναμε, φθάνουμε οριακά με το αριστερό μας χέρι, ακριβώς από πάνω μας τρύπα-πολύ καλό πιάσιμο. Στη συνέχεια συνεχίζουμε προς τα πάνω βρίσκοντας χούφτες (VI+) για να μπούμε τελικά δεξιά στο δίεδρο/νεροσυρμή μέχρι το ρελέ (5 πλακέτες).
3η σχοινιά (35μ): Όμορφο ξεκίνημα σε δίεδρο (VI+), έξοδος σε πλάκα με σπασμένα. Η ασφάλιση στα σπασμένα είναι πιο αραιή (ανά 3-4 μ) αλλά είναι εύκολα (IV+). Προσοχή σε πιθανά σαθρά (9 πλακέτες).
4η αχοινιά (35μ): Ξεκινάει με κίνηση σε σπασμένα (IV+) και σχετικά μακριά την πρώτη ασφάλεια. Συνεχίζει με σπασμένα ασφαλισμένα κάθε 3-4 μέτρα για να μπει σε αρνητικό που συνεχίζει σε χαραμάδα (VII-), πολύ καλά ασφαλισμένο. Στο crux, περνάμε με καθαρό dulfer. Δεν μπαίνουμε στο λούκι αριστερά μας (10 πλακέτες)
Επιστροφή με ραπέλ:
Με δύο εξηντάρια σχοινιά, μπορούμε να κατέβουμε με δύο μόνο ραπέλ: R4 → R2, R2 → κάτω
Με ένα ογδοντάρι, μπορούμε να κατέβουμε με τρία ραπέλ: R4→R3, R3→R2 και R2→κάτω
Εναλλακτικά, μπορούμε από το 4ο ρελέ να βγούμε πάνω (2-3 μ ΙΙΙου βαθμού) και να γυρίσουμε με τα πόδια από αριστερά.
Παρατηρήσεις: Η διαδρομή έχει πολυάριθμες επαναλήψεις και θεωρείται κλασσική. Έχει όμορφες κινήσεις και απαιτεί τεχνική ενώ είναι σωστά ασφαλισμένη και ιδανική για αναρριχητές που μπαίνουν στον VII βαθμό. Δεν χρειάζεται χρήση φυσικών ασφαλειών. Την άνοιξη του 2012, η διαδρομή συντηρήθηκε για πρώτη φορά από τους Τζ. Μηλιά και Ν. Γρηγορόπουλο με εξοπλισμό της ΕΟΟΑ. Πιο συγκεκριμένα, αντικαταστάθηκαν/συντηρήθηκαν τα ρελέ, ελέγχθηκαν οι ασφάλειες της διαδρομής, αντικαταστάθηκαν κάποιες οξειδωμένες ασφάλειες στην 1η σχοινιά και προστέθηκαν μία ασφάλεια στα εύκολα σαθρά της 3η σχοινιάς και άλλη μία στα εύκολα σαθρά της 4ης σχοινιάς. Ακόμη, άλλαξε ελαφρά η θέση της τελευταίας ασφάλειας στην 4η σχοινιά, (κατέβηκε λίγο πιο χαμηλά) ώστε να κάνει μικρότερη γωνία το σχοινί προς το τελευταίο ρελέ.
Τέλος, τον Δεκέμβριο του 2023, έγινε ξανά έλεγχος και συντήρηση από τους Τζώρτζη Μηλιά και Στέλιο Σιβισίδη. Πιο συγκεκριμενα, αντικαταστάθηκαν πλακέτες και βύσμτα που ήταν σκουριασμένα, ειδικά στην δεύτερη και πιο δύσκολη/όμορφη σχοινιά (αν και τελικά ακόμη και τα πιο ταλαιπωρημένα βύσματα και πλακέτες, στο εσωτερικό τους ήταν εντάξει και αντικαταστάθηκαν περισσότερο για ψυχολογικούς λόγους), προστέθηκε μία ασφάλεια στα “εύκολα” της τέταρτης σχοινιάς και διαπιστώθηκε ότι δεν υπήρξε κάποιου είδους διάβρωση ή/και αποσάθρωση, λόγω της πρόσφατης πυρκαγιάς.
1ο ρελέ: Ρελέ κρεμαστό. Διαθέτει χημικό κρίκο και δύο πλακέτες με μόνιμα καραμπίνερς.
2ο ρελέ: Ρελέ κρεμαστό. Διαθέτει χημικό κρίκο, μία πλακέτα με διπλό κρίκο και ακόμη μία πλακέτα με μόνιμο καραμπίνερ.
3ο ρελέ: Ρελέ σε άνετο πατάρι. 20μ αριστερά μας, (σχεδόν περπάτημα) το μεγάλο πατάρι της “κατ οίκον εργασία”. Το 3ο αυτό ρελέ διαθέτει χημικό κρίκο και δύο πλακέτες με μόνιμα καραμπίνερς.
4ο ρελέ: Ρελέ κρεμαστό. Διαθέτει μία παλιά πλακέτα με δύο ναυτικά κλειδιά και δύο νέες πλακέτες με μόνιμα καραμπίνερ.
