Παρνασσός-Μπαρουτοσπηλιά, “Οι εξήντα αποχρώσεις του γκρι”

“Εξήντα αποχρώσεις του γκρι”, 230μ, VIII-, A1

Παρνασσός, βορειοανατολική ορθοπλαγιά Μπαρουτοσπηλιάς

28.10.2018 

Τζώρτζης Μηλιάς, Νικόλας Αναστασόπουλος               

Εξοπλισμός: Δύο εξηντάρια σχοινιά, 16 σετάκια, ιμάντες, μία σειρά καρυδάκια και μία σειρά μεσαία και μεγάλα friends Καμαλοτ 1,2,3,4 (το 4 όχι απαραίτητο αλλά βολικό στη 2η σχοινιά). Χρήσιμο ένα μακρύ σετάκι (κλέφτης) που διευκολύνει πολύ στα τεχνητά.

Γενικά:           Πρόκειται για μία βουνήσια διαδρομή που ανοίχτηκε και καρφώθηκε από κάτω (1η, 2η, 5η και 6η σχοινιά) με εξαίρεση τις δύο σχοινιές με τα τεχνητά που καρφώθηκαν από πάνω (3η και 4η). Απαιτεί εμπειρία, δύναμη και τεχνική στα ασφαλισμένα μέτρα της ( VIII- ή 6c+) αλλά και ικανότητες για τοποθέτηση φυσικών ασφαλειών εκεί που δεν έχει πλακέτες, σε περάσματα μέχρι VI+. Είναι η απόλυτα πρώτη διαδρομή αυτής της ορθοπλαγιάς, στην οποία μέχρι σήμερα κανείς δεν είχε δοκιμάσει να αναρριχηθεί και έχει ύψος μεγαλύτερο των 200μ. Το όνομα της δηλώνει τις πολλές διαφορετικές μορφές του βράχου (που κατά βάση είναι γκρι), την ηλικία του Τζώρτζη Μηλιά, που τη χρονιά που ολοκληρώθηκε η διαδρομή έγινε εξήντα χρονών, και ταυτόχρονα παραπέμπει στο γνωστό βιβλίο και ταινία «Οι πενήντα αποχρώσεις του γκρι» που έχει θέμα μία ερωτική σαδομαζοχιστική σχέση. Πράγματι, το άνοιγμα της διαδρομής αυτής παρουσίασε απίστευτη ταλαιπωρία που συχνά έκανε τους ανοίξαντες να αναρωτηθούν για το αν και πόσο είναι φυσιολογικοί άνθρωποι.

Χρονικό

2005                Ο Τζώρτζης Μηλιάς οδηγώντας νεανικές και παιδικές ομάδες στην Μπαρουτοσπηλιά, εντοπίζει την ορθοπλαγιά κάτω από την οποία περνάει το μονοπάτι. Στο ανατολικό τμήμα της ορθοπλαγιάς, ακριβώς δεξιά από την είσοδο της Μπαρουτοσπηλιάς, ανοίγει το 2010 μαζί με τους Ν. Γρηγορόπουλο και Δ. Μαντζαβίνο “Τα τρία γουρουνάκια”, 110μ, VI+ ενώ μερικά χρόνια  αργότερα, ακόμη πιο δεξιά και (ταυτόχρονα με τις προσπάθειες στην βορειοανατολική ορθοπλαγιά), με τον Γ. Κοροδήμο την “Ο Μέγας Αλέξανδρος και η ωραία Ελένη”, 170μ, VI+ (27.5.2017).

14.5.2016        1η προσπάθεια και αναγνώριση της βορειοανατολικής μεγάλης και τελείως ανέγγιχτης ορθοπλαγιάς (Τζ. Μηλιάς, Νίκος Αναστασόπουλος, Βούλα Σιδερίδου). Στην 1η αυτή προσπάθεια, ολοκληρώθηκε και καρφώθηκε από κάτω η πρώτη σχοινιά (50μ V+) και τα πρώτα 10μ της δεύτερης σχοινιάς.

Μέσα στα επόμενα δυόμιση χρόνια, οι Τζώρτζης Μηλιάς και Νικόλας Αναστασόπουλος προωθήθηκαν, κάρφωσαν, σκαρφάλωσαν και ολοκλήρωσαν τις “Εξήντα αποχρώσεις του γκρι” ως εξής:

21.5.2016        Ολοκληρώθηκε και καρφώθηκε από κάτω η 2η πολύ όμορφη και δύσκολη σχοινιά. Τα βρύα πάνω από το R2 και η απουσία χαραμάδων για τοποθέτηση φυσικών ασφαλειών, έκαναν τη συνέχεια πολύ δύσκολη, έτσι αποφασίσθηκε για την επόμενη σχοινιά να γίνουν προσπάθειες από πάνω.

29.5.2016       Ανάβαση από τα δυτικά, περπάτημα από πίσω, προσέγγιση της ανατολικής πλευράς της ορθοπλαγιάς, τραβέρσα σε ύψος περίπου 150μ και κάρφωμα από πάνω, της 3η και 4ης σχοινιάς.

2017                Μέσα στο 2017, έγιναν δύο προσπάθειες κατά τις οποίες ξεπεράστηκαν δυσκολίες και λύθηκαν επιμέρους προβλήματα στις 2η, 3η και 4η σχοινιά.

27.10.2018      Ανάβαση μέχρι το R4 και στη συνέχεια σκαρφάλωμα και κάρφωμα από κάτω της 5ης σχοινιάς. Τα τελευταία μέτρα σκαρφαλώθηκαν στο σκοτάδι.

28.10.2018      Τελική ανάβαση σε συνολικά 6 ώρες. Η 6η σχοινιά, ολοκληρώθηκε χωρίς να προστεθεί κάποια πλακέτα. Στο R6, τοποθετήθηκε μία πλακέτα με κρίκο και ένα καλό καρύδι με κέβλαρ και κρίκο ως δεύτερη ασφάλεια.

22.10.2019       Πρώτη επανάληψη από τους Γιάννη Γιαννάτο, Λεωνίδα Ρεντίφη και Βάσσια Μαργαριτοπούλου.

Πρόσβαση      Κατευθυνόμενοι προς Γραβιά από τον δρόμο που περνάει από τα χωριά του Παρνασσού Αμφίκλεια, Πολύδροσο και Λιλαία, μετά τη Λιλαία και πριν ακριβώς την είσοδο στη Μαριολάτα, αριστερά μας βλέπουμε λιβάδια και πιο ψηλά χαρακτηριστική χαράδρα και χωματόδρομο που οδηγεί προς τα εκεί. Ακριβώς στην αρχή του χωματόδρομου, υπάρχει ταμπέλα που γράφει «προς Μπαρουτοσπηλιά» ενώ στο βάθος, δεσπόζει η ορθοπλαγιά. Στρίβουμε και ακολουθούμε το χωματόδρομο που αν και στενός δεν είναι κακός και κινούμενοι κολλητά στην περίφραξη των κτημάτων στα δεξιά μας, καταλήγουμε σε λιβαδάκι (500μ) όπου μπορούμε να παρκάρουμε και να κάνουμε μανούβρα (αν θέλουμε, μπορούμε να αφήσουμε το αυτοκίνητο στην άσφαλτο και να περπατήσουμε από εκεί). Στη συνέχεια, ακολουθούμε το καλογραμμένο μονοπάτι που οδηγεί προς την Μπαρουτοσπηλιά. Στα πρώτα 100μ, συναντάμε ταμπέλα που δεξιά μας οδηγεί στα “αναρριχητικά πεδία” (τα σπορ πεδία Μηλιόπαιδα και Νικόλας Γρηγορόπουλος), και αριστερά στη Μπαρουτοσπηλιά. Εμείς πάμε αριστερά, προς Μπαρουτοσπηλιά. Το μονοπάτι ανεβαίνει ομαλά και κινείται στη δεξιά πλευρά της χαράδρας. Σε περίπου 45 λεπτά είμαστε δίπλα στην ορθοπλαγιά οπότε και αφήνουμε το μονοπάτι για να στρίψουμε δεξιά, ριζά-ριζά στην ορθοπλαγιά (Στο σημείο αυτό δεξιά από το μονοπάτι υπάρχει μεγάλος χαρακτηριστικός βράχος). Προχωράμε έτσι για περίπου 5-10 λεπτά σε δύσβατο πεδίο μέχρι να βρεθούμε κάτω από το μεγάλο λούκι με τη χαρακτηριστική κατακόρυφη σπηλιά. Ακριβώς δεξιά του ξεκινάνε οι “εξήντα αποχρώσεις του γκρι” σε βράχια με χώματα που οδηγούν σε σπασμένο δίεδρο. Σε ύψος περίπου έξι μέτρων, μέσα στο δίεδρο αυτό υπάρχει αριστερά πλακέτα που όμως δεν φαίνεται καλά από κάτω.

(38ο 38΄07΄΄ Ν, 22ο 28΄12΄΄Ε)

Σκιά                Η ορθοπλαγιά είναι βορειοανατολική και έχει σκιά από τις δώδεκα και μισή το μεσημέρι. Το χειμώνα ο ήλιος είναι πολύ ευχάριστος οπότε η αναρρίχηση μπορεί να ξεκινήσει νωρίς ενώ το καλοκαίρι το μόνο πρόβλημα είναι η πρόσβαση που συνήθως γίνεται με τον ήλιο ψηλά και ζέστη.

Παρατηρήσεις και λεπτομέρειες για τις σχοινιές της διαδρομής

1η                     50μ, IV, V+, IV (7 πλακέτες). Η σχοινιά αυτή ξεκινάει μερικά μέτρα δεξιά από το μεγάλο λούκι που οδηγεί στην κατακόρυφη σπηλιά, σε χώματα για να μπει αμέσως σε σπασμένο δίεδρο όπου υπάρχει και η πρώτη πλακέτα (έξι μέτρα από το έδαφος περίπου). Η συνέχεια είναι σπασμένες πλάκες που θέλουν προσοχή λόγω σαθρών και σε οδηγούν σε χαρακτηριστικό δίεδρο. Η σχοινιά αν και δεν είναι δύσκολη, απαιτεί εμπειρία λόγω σαθρών και θέλει προσοχή. Απαραίτητες έξτρα φυσικές ασφάλειες.

2η                     40μ, VIII-, VI+, VIII-, VI+ (13 πλακέτες). Η πιο όμορφη και δύσκολη σχοινιά της διαδρομής, κινείται σε κόκκινο εξαιρετικής ποιότητας βράχο. Ξεκινάει περνώντας χαρακτηριστική στέγη (VIII-), για να συνεχίσει ακολουθώντας μία φαρδιά χαραμάδα. Στα μισά της χαραμάδας/δίεδρο, αναγκάζεσαι να βγεις για δύο μέτρα δεξιά με μία δύσκολη κίνηση (VIII-). Στη πρώτη εκτέλεση εδώ έγινε πτώση, με συνέπεια να χαρακτηρισθεί το πέρασμα αυτό  με Α0, στην πρώτη όμως επανάληψη έγινε κανονικά. Τα τελευταία περίπου δέκα μέτρα της σχοινιάς αυτής δεν έχουν πλακέτες επειδή ασφαλίζονται  εύκολα με μεσσαία και μεγάλα friends. Στο τέλος της σχοινιάς και 1μ πριν το ρελέ, υπάρχει πέτρα στο αριστερό πλάι της χαραμάδας που κουνιέται έτσι που σε τρομάζει, αλλά δεν βγαίνει ούτε είναι επικίνδυνη.

3η                           35μ,Α1, VI (13 πλακέτες). Η πρώτη μισή σχοινιά (8 πλακέτες) γίνεται τεχνητά λόγω βρύων. Η συνέχεια ελεύθερα, σε VI βαθμό (άλλες 5 πλακέτες).

4η                     35μ, VII, A1, VII, A1 (14 πλακέτες). Το πρώτο μέρος (VII) , είναι όμορφη αναρρίχηση σε κόκκινο βράχο. Μετά ακολουθούν κάποια τεχνητά λόγω βρύων και μετά ξανά ελεύθερα (VII, μία τραβέρσα προς τα αριστερά σε καλό βράχο που προσπερνάει μία τεράστια φλύδα με εσοχή κατάλληλη για ξεκούραση). Ασφαλίζεται με μεσαία καρύδια ή friends και στη συνέχεια έχει δύσκολη κίνηση προς τα πάνω, 2 μέτρα πάνω από το τελευταίο καρύδι. Στο τέλος, έχει ξανά τεχνητές κινήσεις.

5η                     30μ, VII- (5 πλακέτες). Ξεκινάει σε όμορφο κόκκινο δίεδρο που ασφαλίζεται με μεσαία καρύδια και friends και συνεχίζει με πλακέτες, τραβερσάροντας δεξιά για να καταλήξει σε μεγάλο πατάρι με τεράστιες κοτρώνες. Από εκεί, ακολουθώντας χαρακτηριστική χαραμάδα που ασφαλίζεται με μεσαία friends, καταλήγει σε βολικό πατάρι, στο R5, κάτω και αριστερά ακριβώς από τη μεγάλη στέγη.

6η                     40μ, V+. Ξεκινάει με τραβέρσα (V-) αριστερά για 3-4 μέτρα. Από εκεί βγαίνει σε εύκολο σπασμένο πεδίο που ασφαλίζεται εύκολα με καρύδια και friends. Αρχικά IV, μετά V/V+. Ωραίο ρελέ σε βολικό πατάρι με κρίκο σε πλακέτα και καρύδι με κέβλαρ. (Λόγω έλλειψης βύσματος, αφήσαμε πλακέτα και κάναμε τρύπα για τη δεύτερη ασφάλεια του ρελέ. Όποιος πάει, μπορεί να βάλει τη δεύτερη πλακέτα αρκεί να έχει μαζί του βύσμα με παξιμάδι, κλειδί και ελαφρύ σφυρί. Στην πλακέτα, μπορεί να χρησιμοποιήσει το maillon rapide που είναι στο κέβλαρ).

Ρελέ:              Τα ρελέ έχουν όλα δύο βύσματα με κρίκους, εκτός από το τελευταίο (R6) όπως απεριγράφεται αναλυτικά στις λεπτομέρειες της έκτης σχοινιάς (ένα βύσμα με κρίκο και ένα καρύδι με κέβλαρ και naillon rapide).

Κατάβαση:    Επιστροφή με ραπέλ (με εξηντάρια σχοινιά) σχεδόν απόλυτα κατακόρυφα. Η ανάκληση γίνεται εύκολα και δεν έτυχε ποτέ σε καμία από τις πολυάριθμες προσπάθειες μας να υπάρξει πρόβλημα. Η διαδρομή ανοίχθηκε με δύο εξηντάρια σχοινιά αλλά πιθανότατα και εφόσον δοθεί προσοχή στις τριβές με χρήση ιμάντων προέκτασης όπου χρειάζεται, να γίνεται και με  80άρι μονό σχοινί. Στην περίπτωση αυτή,  στην επιστροφή προφανώς δεν θα γίνουν τα διπλά ραπέλ που περιγράφονται παρακάτω (R5→R3  και R3→R1) αλλά θα πρέπει να γίνουν συνολικά έξι ραπέλ (ένα στην κάθε σχοινιά) με πιθανό πρόβλημα το R5→R4 (που είναι πολύ πιο δεξιά) αλλά και τα οριακά R6→R5 και R1→κάτω, που είναι σαραντάρια. 

R6 → R5         (40μ)

R5 → R3         (50μ)

R3 → R1         (50μ)

R1 → κάτω     (40μ)