“Ο Μέγας Αλέξανδρος και η Ωραία Ελένη”
170μ, VIΙ (6b+), trad.
Τζώρτζης Μηλιάς, Γιώργος Κοροδήμος
27 Μαϊου 2017
Γενικά
Η διαδρομή “Ο Μέγας Αλέξανδρος και η ωραία Ελένη”, ξεκίνησε το φθινόπωρο του 2016 και ολοκληρώθηκε το Μάϊο του 2017 από τους Τζώρτζη Μηλιά που συχνά βρίσκεται στον Παρνασσό για δουλειά και διασκέδαση και τo Γιώργο Κοροδήμο, ορειβάτη, σκιέρ και αναρριχητή από την Αράχοβα. Τα όνομα της διαδρομής παραπέμπει στη γυναίκα του Γιώργου που λέγεται Ελένη και στον τρίχρονο γιο του που λέγεται Αλέξανδρος. Είναι μία διαδρομή trad που κινείται σε εύκολο βουνίσιο πεδίο αλλά και σε ένα απαιτητικό όμορφο δίεδρο εβδόμου βαθμού (6b+). Δεν είναι για αρχαρίους και απαιτεί εμπειρία και προσοχή. Η πρώτη επανάληψη της διαδρομής έγινε στις 21.7.2019 από τους Γιαννάτο Γιάννη, Σιβισίδη Στέλιο, Μαργαριτοπούλου Βάσια, Δημητρακόπουλο Νικόλα και Σιδηρά Στάθη.
Πρόσβαση
Κατευθυνόμενοι προς Γραβιά από τον δρόμο που περνάει από τα χωριά του Παρνασσού Αμφίκλεια, Πολύδροσο και Λιλαία, μετά τη Λιλαία και πριν ακριβώς την είσοδο στη Μαριολάτα, αριστερά μας βλέπουμε λιβάδια και πιο ψηλά χαρακτηριστική χαράδρα και χωματόδρομο που οδηγεί προς τα εκεί. Ακριβώς στην αρχή του χωματόδρομου, υπάρχει ταμπέλα που γράφει «προς Μπαρουτοσπηλιά». Στρίβουμε και ακολουθούμε το χωματόδρομο που αν και στενός δεν είναι κακός και κινούμενος κολλητά στην περίφραξη των κτημάτων στα δεξιά μας, καταλήγει σε λιβαδάκι (500μ) όπου μπορούμε να παρκάρουμε και να κάνουμε μανούβρα. Αν θέλουμε, μπορούμε να αφήσουμε το αυτοκίνητο στην άσφαλτο και να περπατήσουμε από εκεί. Πηγαίνουμε μέχρι το τέλος του χωματόδρομου και στη συνέχεια, ακολουθούμε το καλογραμμένο μονοπάτι που οδηγεί προς την Μπαρουτοσπηλιά. Το μονοπάτι κινείται στη δεξιά πλευρά της χαράδρας και σε περίπου 45 λεπτά είμαστε δίπλα στο μεγάλο τοίχο. Λίγο μετά, βλέπομε δεξιά μας, ψηλά, μία μικρή σπηλιά (που δεν είναι η Μπαρουτοσπηλιά) και φαίνεται ανάμεσα από τα δέντρα και η ορθοπλαγιά στην οποία κινείται η διαδρομή. Χαρακτηριστική είναι η δεύτερη σχοινιά της, ένα κόκκινο δίεδρο (βλέπε φωτογραφία). Στο σημείο αυτό, πάνω στο μονοπάτι υπάρχει δεξιά χαρακτηριστικός μεγάλος μεμονωμένος βράχος. Εκεί, εγκαταλείπουμε τα μονοπάτι και στρίβουμε δεξιά ανεβαίνοντας σε πολύ ανηφορικό χωμάτινο πεδίο. Προσπερνάμε ένα-δύο μεγάλα δέντρα. Κινούμενοι προς τα πάνω και λίγο προς τα δεξιά πλησιάζουμε την ορθοπλαγιά η οποία κοιτάει ανατολικά (περίπου 2-3 λεπτά). Η διαδρομή ξεκινάει με αρκετά χαρακτηριστικό σπασμένο λούκι. Στη βάση έχει ένα πουρνάρι που έχει κλαδευτεί (για να κρεμάμε βολικά τα πράγματά μας), ενώ έχει μόνιμο ιμάντα-σχοινάκι. Το χώμα είναι πατημένο ενώ κάτω έχει κομμένα ξηρά πλέον, κλαδιά. Ακόμη, στα πρώτα μέτρα της διαδρομής, διακρίνονται 1-2 κομμένοι κορμοί από πουρνάρια και μόνιμο σχοινάκι σε έναν από αυτούς.
Ιστορικό: Στην Μπαρουτοσπηλιά, ο Τζώρτζης Μηλιάς πήγαινε ομάδες παιδιών για πεζοπορία από το 2006, όταν λειτούργησε για πρώτη χρονιά το MILIAS CAMPS VILLAGE. Την ίδια εκείνη χρονιά, ο δήμος Γραβιάς συντήρησε το μονοπάτι. Τα βράχια της περιοχής κέντρισαν το ενδιαφέρον του Τζ. Μηλιά και το 2010 μαζί με τους παλιούς του μαθητές από την αναρρίχηση, Νικόλα Γρηγορόπουλο και Δημήτρη Μαντζαβίνο, άνοιξαν τρεις σπορ διαδρομές στα βράχια χαμηλά, στο ξεκίνημα της χαράδρας σε πλάκα με νότιο προσανατολισμό. Την επόμενη χρονιά, άνοιξαν μία διαδρομή τριών σχοινιών στο όμορφο και χαρακτηριστικό δίεδρο που βρίσκεται ακριβώς δεξιά από την είσοδό της Μπαρουτοσπηλιάς (26/9/2010 διαδρομή “Τα τρία γουρουνάκια”, 6a+/6b, 110μ). Σημειωτέον ότι την επόμενη χρονιά οι ίδιοι (Μηλιάς, Γρηγορόπουλος και Μαντζαβίνος) άνοιξαν καμιά δεκαριά ακόμη σπορ διαδρομές στη χαράδρα πιο χαμηλά, σε βράχια με ανατολικό προσανατολισμό (πεδίο “Μηλιόπαιδα”, 15-20 min περπάτημα από το αυτοκίνητο) ενώ το καλοκαίρι του 2012, η παρέα των “δεκάρηδων” Κουθούρης, Κόδρος, Ρούσσος, Θανόπουλος, Βροχίδης κ.α. άρχισε να ανοίγει δύσκολες διαδρομές μέσα στη μόνιμα δροσερή σπηλιά, στα σταλακτιτικά της αρνητικά και στα ταβάνια της. Ακόμη, οι Μηλιάς, Γιαννακούλης κάρφωσαν πιο βαθιά μέσα στη σπηλιά δύο εύκολες διαδρομές V βαθμού και δεξιά στην είσοδό της ξεκίνησαν ένα όμορφο σεμινέ/δίεδρο που παραμένει ημιτελές. Το 2013, στην παρέα για το κεντρικό πεδίο προστέθηκαν αναρριχητές από την Αράχοβα (Γιώργος Κοροδήμος, Γιώργος Μπάκουλης και Στέφανος Σαλπάς) καθώς και ο Στέλιος Σιβισίδης του οποιου η συνεισφορά ήταν ιδιαίτερα σημαντική. Το 2018, στην παρέα αυτών που σκαρφαλώνουν τακτικά και ανοίγουν διαδρομές στην περιοχή προστέθηκαν και νέοι αναρρίχητές από τη Λιλαία (Πανάγου Άκης, Μαργαριτοπούλου Βάσια, Σιαφάς Χρήστος).
Την άνοιξη του 2016, ο Τζώρτζης Μηλιάς με το Νικόλα Αναστασόπουλο ξεκίνησαν να σκαρφαλώνουν στο μεγάλο χαρακτηριστικό βόρειοανατολικό τοίχο της χαράδρας (αυτόν που φαίνεται καλά και από κάτω). Μετά τη δεύτερη σχοινιά, βρίσκοντας μπροστά τους έναν τοίχο που δεν ασφαλιζότανε και είχε βρύα που γλιστρούσαν πολύ, αναγκάστηκαν να κατέβουν. Στη συνέχεια, επέστρεψαν σκαρφαλώνοντας πιο δυτικά, περπάτησαν από πίσω και τραβερσάροντας βρέθηκαν ψηλά αλλά πολύ ανατολικότερα από ότι νόμιζαν. Έχοντας λοιπόν αποτύχει να βρεθούν πάνω από τη διαδρομή τους, κατέβηκαν βράδυ με ραπέλ από την ανατολική πλευρά της ορθοπλαγιάς και έτσι εντόπισαν το όμορφο δίεδρο που έμελε να γίνει η δεύτερη σχοινιά της “Ο μέγας Αλέξανδρος και η ωραία Ελένη”, αλλά και τo πεδίο πιο ψηλά (3η και 4η σχοινιά) που παίρνει εύκολα καρυδάκια και είναι κατάλληλο για όμορφη βουνίσια αναρρίχηση (IV/V). Έτσι, το φθινόπωρο ο Τζ.Μηλιάς, αυτή τη φορά με σχοινοσύντροφο το Γιώργο Κοροδήμος επανήλθε και μαζί έκαναν τις πρώτες προσπάθειες στο σημείο αυτό της ορθοπλαγιάς, σκαρφαλώνοντας απόκάτω τις δύο πρώτες σχοινιές της διαδρομής. Η διαδρομή ολοκληρώθηκε από τους ίδιους την άνοιξη, στις 27 Μαίου 2017. Όλες οι σχοινιές σκαρφαλώθηκαν και καρφώθηκαν αποκλειστικά από κάτω προς τα πάνω. Αρχικά, η δυσκολία στη δεύτερη σχοινιά δόθηκε ως 6a+ αλλά στη συνέχεια έσπασε ένα πιάσιμο με συνέπεια η δυσκολία να αλλάξει σε 6b+.Προσανατολισμός: Η διαδρομή είναι ανατολικη-νοτιοανατολική και έχει σκιά μετά τις 15.30, το χειμώνα όμως, με ήλιο είναι πολύ ευχάριστη από το πρωί.
Περιγραφή διαδρομής
1η σχοινιά: 50μ, IV
Ακολουθούμε σπασμένο δίεδρο που ασφαλίζεται καλά αλλά θέλει προσοχή σε πιθανά σαθρά. Σε πουρνάρι στα 4-5 μέτρα, υπάρχει περασμένο μόνιμο σχοινί που δηλώνει και τη διαδρομή. Αν και η αναρρίχηση είναι εύκολη, θέλει προσοχή και απαιτεί άνεση σε trad και κίνηση σε πεδίο που έχει και κάποια σαθρά τα οποία αποφεύγεις. Η σχοινιά είναι μεγάλη και στο τέλος της η κλίση σπάει. Στο ρελέ έχει δύο πλακέτες με καραμπίνερς. Ακριβώς από πάνω, 3-4 μ μετά το ρελέ, υπάρχει μικρό δεντράκι.
2η σχοινιά: 50μ, VIΙ (πέντε πλακέτες)
Είναι η πιο όμορφη σχοινιά της διαδρομής και ταυτόχρονα η σχοινιά κλειδί. Ξεκινάει με εύκολο scramble (II/III) για να βγούμε από αριστερά στη βάση του χαρακτηριστικού κόκκινου δίεδρου. Εδώ, συναντάμε ρελέ χωρίς κρίκους τo oποίο προσπερνάμε (δύο σκέτες πλακέτες) που χρησιμεύει ως ρελέ σε όσους έρθουν μέχρι σε αυτό το σημείο αποφεύγοντας την πρώτη σχοινιά, προσεγγίζοντας τη σπηλιά που υπάρχει αριστερά της διαδρομής, ανεβαίνοντας ανάμεσα σε πουρνάρια και σάρρες. Ακολουθούμε τα δίεδρο που ασφαλίζεται καλά με καρυδάκια και friend, έχει όμως και πλακέτες εκεί όπου χρειάζεται. Τον Οκτωβρη του 2020, στη σχοινιά αυτή προστέθηκαν δύο πλακέτες (συνολικα 5 πλακέτες) επειδή αφενός έσπασε ένα πιάσιμο που άλλαξε σημαντικά τη δυσκολία της σχοινιάς αυτής, αφετέρου λίγο πιο πάνω, θεωρήθηκε ότι είχε ένα runout στα όρια του επικίνδυνου. Η σχοινιά είναι πανέμορφη, απαιτεί τεχνικές διέδρου, καλή χρήση τριβών και γνώση τοποθέτησης φυσικών ασφαλειών. Η αρνητική έξοδος πριν το ρελέ, δεν είναι δύσκολη και ασφαλίζεται καλά με ένα μεσσαίο friend.Το ρελέ έχει δύο πλακέτες με κρίκους και είναι πολύ άνετο, μέσα στα πουρνάρια.
3η σχοινιά: 35μ, IV+
Ευχάριστη εύκολη αναρρίχηση σε πεδίο με σπασμένα και ελάχιστα σαθρά. Προχωράμε αρχικά ανάμεσα από τα πουρνάρια και στη συνέχεια ακριβώς ίσια πάνω. Προς τα τέλος της σχοινιάς έχει αριστερά μας μικρό δίεδρο που αγνούμε επειδή καταλήγει σε συστάδα από πουρνάρια. Δεν μπαίνουμε λοιπόν στο διεδρο αλλά σε αλλά κινούμαστε δεξιά του για να φθάσουμε σε βολικό πατάρι και το 3ο ρελέ που διαθέτει δύο πλακέτες με ανοιγόμενους κρίκους (μαγιόν ραπίντ).
4η σχοινιά: 35μ, V- (δύο πλακέτες)
Η σχοινιά κινείται ίσια πάνω σε πεδίο IV με σπασμένα για να συναντήσει μία πλακέτα στο πρώτο περασματάκι και άλλη μία λίγο πιο πάνω (V-). Οι πλακέτες τοποθετήθηκαν όχι επειδή ήταν απόλυτα απαραίτητες αλλά για να δηλώνουν τη διαδρομή. Tο επόμενο και τελευταίο ρελέ είναι σε μεγάλο χαρακτηριστικό άνετο πατάρι στα δεξιά μας και διαθέτει δύο πλακέτες με καραμπίνερς. Προσοχή χρειάζεται στο να μην προσπεράσουμε το ρελέ, εφόσον η ορθοπλαγιά συνεχίζεται και μετά το ρελέ, αριστερά του, για καμια εικοσαριά μέτρα ακόμη, σε εύκολο πεδίο.
Παρατήρηση
Η 1η σχοινιά (που έχει κάποια σαθρά και είναι ίσως η πιο βουνίσια και λιγότερο όμορφη σχονιά) μπορεί να παραληφθεί εφόσον μπορεί κανείς να πάει από με τα πόδια από αριστερά μέχρι τη σπηλιά που φαίνεται ψηλά και να βγει κατ ευθείαν λίγο πάνω από τo πρώτο ρελέ. Στην περίπτωση αυτή, σκαρφαλώνοντας σε εύκολα σπασμένα βράχια από αριστερά του διεδρου, βρίσκει ρελέ στη βάση του αποτελούμενο από δύο σκέτες πλακέτες (χωρίς κρίκους) το οποίο μπορεί να χρησιμοποιήσει για να ξεκινησει τη 2η σχοινιά της διαδρομής.
Επιστροφή με ραπέλ
Γίνεται με 4 ραπέλ, από ρελέ σε ρελέ. Αν και από το R4 μπορούμε να φθάσουμε με ένα μεγάλο ραπέλ κατευθείαν στο R2 (με εξηντάρια φθάνει οριακά αλλά λόγω του παταριού στο οποίο είναι R2, δεν υπάρχει πρόβλημα), είναι καλύτερο να μην το επιχειρήσουμε διότι τα πεδίο έχει πολλά σπασμένα και υπάρχει αυξημένη πιθανότητα να κολλήσουν κάπου τα σχοινιά στην ανάκληση. Από το R2 πάμε στο R1 και στη συνέχεια από τα R1 είτε κατεβαίνουμε με τα πόδια από τη σπηλιά, είτε κάνουμε ραπέλ. Προσοχή στο τελευταίο αυτό ραπέλ, προς τα τέλος του πρέπει να κινηθούμε αριστερά (όπως κοιτάμε το βράχο) για να περάσουμε αριστερά από κόψη που συναντάμε και να βγούμε στο αρχικό σπασμένο δίεδρο.
