Παρνασσός, Μπαρουτοσπηλιά, “Τα τρία Γουρουνάκια”, 26/9/2010, 110μ, VI+, Τζ.Μηλιάς, Ν.Γρηγορόπουλος, Δ.Μαντζαβίνος (συντηρήθηκε τον Απρίλιο του 2016)
Εξοπλισμός: Δύο εξηντάρια σχοινιά, μία σειρά καρυδάκια και μία σειρά friends.
Πρόσβαση: Κατευθυνόμενοι προς Γραβιά από τον δρόμο που περνάει από τα χωριά του Παρνασσού Αμφίκλεια, Πολύδροσο και Λιλαία, μετά τη Λιλαία και πριν ακριβώς την είσοδο στη Μαριολάτα, αριστερά μας βλέπουμε λιβάδια και πιο ψηλά χαρακτηριστική χαράδρα και χωματόδρομο που οδηγεί προς τα εκεί. Ακριβώς στην αρχή του χωματόδρομου, υπάρχει ταμπέλα που γράφει «προς Μπαρουτοσπηλιά». Στρίβουμε και ακολουθούμε το χωματόδρομο που αν και στενός δεν είναι κακός και κινούμενος κολλητά στην περίφραξη των κτημάτων στα δεξιά μας, καταλήγει σε λιβαδάκι (500μ) όπου μπορούμε να παρκάρουμε και να κάνουμε μανούβρα. Αν θέλουμε, μπορούμε να αφήσουμε το αυτοκίνητο στην άσφαλτο και να περπατήσουμε από εκεί. Στη συνέχεια, ακολουθούμε το καλογραμμένο μονοπάτι που οδηγεί στην Μπαρουτοσπηλιά (1h). Δεξιά μας είναι η ορθοπλαγιά της Μαριολάτας με ήδη καρφωμένες καμιά διαδρομές και δυνατότητες για πολύ περισσότερες. Το μονοπάτι περνάει κάτω ακριβώς από τη σπηλιά, σε σημείο όπου κόκκινα σημάδια και στη συνέχεια μόνιμα βοηθητικά σχοινιά, οδηγούν ακολουθώντας την απότομη σάρα, στη βάση της διαδρομής, το πολύ χαρακτηριστικό κόκκινο δίεδρο δεξιά από την είσοδο της σπηλιάς. Εναλλακτικά, μπορούμε να συνεχίσουμε το κανονικό καλογραμμένο μονοπάτι που προσπερνάει τη σπηλιά, κάποια στιγμή στρίβει δεξιά και τελικά την προσεγγίζει από την αριστερή μεριά της. Φθάνοντας στη σπηλιά με αυτό τον τρόπο, κατηφορίζουμε ελαφρά προς τα δεξιά -και βλέπουμε στο δεξιό μέρος της σπηλιάς, δίπλα ακριβώς από την κόψη, το πολύ χαρακτηριστικό κόκκινο δίεδρο, “Τα τρία γουρουνάκια”. Σημειοτέον ότι αριστερά από την πρώτη σχοινιά της διαδρομής, που διαθέτει μόνο δύο πλακέτες και ασφαλίζεται καλά με μικρά καρυδάκια και friends, βλέπουμε τις πλακέτες άλλης διαδρομήςη οποία είναι σπορ ασφαλισμένη (“Μαρία η έγκυος”, βλέπε παρακάτω). Στη βάση των δύο αυτών διαδρομών, είναι γραμμένα τα ονόματά τους με μαύρη μπογιά.
Ιστορικό: Στην Μπαρουτοσπηλιά, ο Τζώρτζης Μηλιάς πήγαινε ομάδες παιδιών για πεζοπορία από το 2006, όταν λειτούργησε για πρώτη χρονιά το MILIAS CAMPS VILLAGE. Την ίδια εκείνη χρονιά, ο δήμος Γραβιάς συντήρησε το μονοπάτι και έβαλε μερικές ταμπέλες. Τα βράχια της περιοχής κέντρισαν το ενδιαφέρον του Τζ. Μηλιά και το χειμώνα του 2010 μαζί με τους παλιούς του μαθητές από την αναρρίχηση, Νικόλα Γρηγοροπουλο και Δημήτρη Μαντζαβίνο, άνοιξαν τρεις σπορ διαδρομές στα βράχια χαμηλά, στο ξεκίνημα της χαράδρας σε πλάκα με νότιο προσανατολισμό. Την ίδια χρονιά, το φθινόπωρο πήγαν στη σπηλιά και δοκίμασαν να σκαρφαλώσουν το τόσο όμορφο και χαρακτηριστικό δίεδρο που βρίσκεται ακριβώς δεξιά από την είσοδό της. Στην πρώτη αυτή προσπάθεια έφθασαν στο 1ο ρελέ (σε μικρή σπηλιά στη μέση του διέδρου) ενώ μία εβδομάδα μετά, στις 26/9/2012 ολοκλήρωσαν τη διαδρομή. Η ονομασία προέκυψε ύστερα από σκέψη και ιδέες του τύπου “οι τρεις σωματοφύλακες“ ή “και οι τρεις ήσαν υπέροχοι”, ονομασίες όμως που δήλωναν μεν τον αριθμό των συμμετεχόντων στη σχοινοσυντροφιά, ακούγονταν όμως πολύ σοβαρές. Έτσι το πιο χαριτωμένο “Τα τρία γουρουνάκια” θεωρήθηκε ότι εξέφραζε καλύτερα τη διάθεση της παρέας και επεκράτησε. Η πρώτη επανάληψη έγινε από τον Τζ. Μηλιά με το Νώντα Βιρβιδάκη και την έγκυο τότε γυναίκα του Μαρία να κοιτάζει από κάτω. Έτσι, αποφασίσθηκε ήδη το όνομα της επόμενης διαδρομής τους (Μαρία η έγκυος).
Σημειωτέον ότι την επόμενη χρονιά οι ίδιοι (Μηλιάς, Γρηγορόπουλος και Μαντζαβίνος) άνοιξαν καμιά δεκαριά ακόμη σπορ διαδρομές στη χαράδρα πιο χαμηλά, σε βράχια με ανατολικό προσανατολισμό (25 min περπάτημα από το αυτοκίνητο) ενώ το καλοκαίρι του 2012, η παρέα των “δεκάρηδων” Κουθούρης, Κόδρος, Ρούσσος, Θανόπουλος, Βροχίδης κ.α. άρχισε να ανοίγει δύσκολες διαδρομές ακριβώς αριστερά από τα τρία γουρουνάκια, μέσα στη μόνιμα δροσερή σπηλιά, στα σταλακτιτικά της αρνητικά και στα ταβάνια της, έργο όμως που μέχρι σήμερα παραμένει ημιτελές. Ακόμη, οι Μηλιάς, Γιαννακούλης κάρφωσαν πιο βαθιά μέσα στη σπηλιά δύο εύκολες διαδρομές V βαθμού και ξεκίνησαν και ένα όμορφο σεμινέ/δίεδρο.
Σττη συνέχεια ο Τζ.Μηλιάς μαζί με άλλους σχοινοσυντρόφους (Γιώργος Κοροδήμος, Νικόλας Αναστασόπουλος, Στέλιος Σιβισίδης) άνοιξαν στην ορθοπλαγιά κοντά στη σπηλιά και άλλες διαδρομές πολλών σχοινιών (“Μαρία η έγκυος”, “Ο μέγας Αλέξανδρος και η ωραία Ελένη”, “”Το πιλέ των καραντίνερς”, “Οι εξήντα αποχρώσεις του γκρι”) που αναφέρονται με λεπτομέρειες παρακάτω και μαζί με τα σπορ πεδία χαμηλά στη χαράδρα (“Μηλιόπαιδα” και “Νικόλας Γρηγορόπουλος”) είναι ένα μέρος που αξίζει τον κόπο να επισκεφτεί κανείς.
Περιγραφή διαδρομής:
1η σχοινιά (40μ): Σκαρφάλωμα που οδηγεί προς το χαρακτηριστικό δίεδρο, με περάσματα V βαθμού και χρήση φυσικών ασφαλειών. Ψηλά, έχουν τοποθετηθεί δύο πλακέτες σε πέρασμα VI βαθμού δυσκολίας ( η δεύτερη στην έξοδο για το ρελέ). Άνετο ρελέ με δύο πλακέτες μέσα στη μικρή σπηλιά, στη μέση περίπου του διέδρου. Πεερίπου 10 μ αριστερά μας, στην πλάκα, διακρίνουμε τις πλακέτες και το 1ο ρελέ της διαδρομής “Μαρία η έγκυος”.
2η σχοινιά (40μ): Από το ρελέ ξεκινάμε με τεχνική διέδρου -βολεύει καλύτερα αν πολύ γρήγορα γυρίσουμε ώστε το κορμί μας να κοιτάζει προς τα έξω(!), και να μη σφηνώσουμε μέσα στη χαραμάδα – και στη συνέχεια με ανοιχτά πόδια λίγο αεροπλανικά και πάντα με τεχνική διέδρου/σεμινέ κερδίζουμε ύψος (VI+) και περνάμε την πρώτη πλακέτα. Είναι από τα πιο όμορφα και εντυπωσιακά μέτρα της διαδρομής. Θα ακολουθήσουν άλλες 6 πλακέτες και όμορφες κινήσεις στο αρνητικό δίεδρο ενώ αν θέλει κανείς, μπορεί να προσθέσει και φυσικές ασφάλειες. Η σχοινιά συνεχίζει με συνεχή δυσκολία γύρω στο VI/VI+ για να καταλήξει στο επόμενο μικρό πατάρι όπου βρίσκεται το δεύτερο ρελέ, το οποίο είναι κοινό με αυτό της διπλανής διαδρομής, “Μαρία η έγκυος”.
3η σχοινιά (30μ): Στο R2 το δίεδρο έχει τελειώσει και η διαδρομή συνεχίζει αριστερά σε χαρακτηριστική χαραμάδα (V) παρακάμπτοντας τα βράχια που βρίσκονται ακριβώς πάνω από το R2. Η σχοινιά ακολουθεί τη χαραμάδα αριστερά, που ασφαλίζεται πολύ καλά με καρυδάκια και φρεντς, συνεχίζει ευθεία πάνω σε πλάκα (IV) και όταν φθάσει σε πολύ εύκολο πεδίο, τραβερσάρει δεξιά για να βρει (ίως λίγο χαμηλότερα) το R3.
Κατάβαση: Αν διαθέτουμε δύο εξηντάρια σχοινιά, με ένα μικρό ραπέλ από το R3 πάμε στο R2 και στη συνέχεια με ένα μεγάλο ραπέλ από το R2 κατ ευθείαν κάτω. Αν σκαρφαλώνουμε με ένα ογδοντάρι μονό σχοινί, τότε μπορούμε να κατέβουμε με τρία ραπέλ (R3-R2, R2-R1, R1-κάτω). Στην περιπτωση αυτή, προσοχή να μη μας φύγουν τα σχοινιά στο πλάι αριστερά, όταν είμαστε στο R1, επειδή το R1 βρίσκεται πολύ δεξιά, σε σχέση με το R2.
Παρατήρηση: Αν και απαιτεί και φυσικές ασφάλειες, η διαδρομή είναι ασφαλής και γίνεται γρήγορα. Πράγματι, έχει κανονικά ρελέ ενώ στα δύσκολα σημεία υπάρχουν πλακέτες που την κάνουν ιδανική για κάποιον που θέλει να σκαρφαλώσει στο βουνό και να βελτιωθεί στη χρήση φυσικών ασφαλειών.
Συντήρηση: Ζτις 21 Απριλιου 2016, οι Τζ. Μηλιάς και Ν. Αναστασόπουλος σκαρφάλωσαν τη διαδρομη και άλλαξαν όλες τις ασφάλειες που πιθανότατα ανήκαν στο περίφημο ελαττωματικό στοκ βυσματων της Rockland. Τα βύσματα (που ήταν όλα μάύρα) αντικαταστάθηκαν όλα με νέα ανοξείδωτα και η διαδρομή είναι πλέον και πάλι ασφαλής για νέες επαναλήψεις.
