Σύμη, Άι Γιώργης Δυσαλωτός (ή Δυσάλωνας)
Πρόσβαση: Η Σύμη είναι ένα νησί που ανήκει στα Δωδεκάννησα, κοντά στη Ρόδο. Μπορούμε να πάμε είτε κατ ευθείαν με πλοίο είτε με πλοίο ή αεροπλάνο μέσω Ρόδου ή μέσω Κω. Συνδέεται με πλοίο με την Κάλυμνο.
Η παραλία του Άη Γιώργη βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του νησιού και έχει πρόσβαση μόνο από τη θάλασσα.
Μπορεί κανείς να πάει με καραβάκι ή βάρκα από το Γυαλό ή το Πέδι και να γυρίσει το βράδυ ή να παραμείνει και να κάνει ελεύθερο κάμπινγκ. Η παραλία από τις 4μμ βρίσκεται στη σκιά λόγω της μεγάλης ορθοπλαγιάς (300-350μ). Το μέρος είναι πολύ εντυπωσιακό με βράχια σε όλες τις πλευρές: Στην πλευρά που κοιτάει βόρειοανατολικά υπάρχουν δύο διαδρομές των 70μ, στην πλευρά που κοιτάει νοτιοανατολικά 21 διαδρομές μεταξύ 20 και 70 μ ενώ στο μεγάλο τοίχο που κοιτάει καθαρά ανατολικά, έχει 2 μεγάλες διαδρομές (250μ και 350μ) πλήρως ασφαλισμένες με πλακέτες.
Πρόσβαση με τα πόδια στην παραλία του Αι Γιώργη του Δυσαλωτού (Δυσάλωνα)
Αν και το καλοκαιρι εχει καραβάκια κάθε μέρα, το φθινόπωρο και την άνοιξη κάτι τετοιο δεν ισχυει οπότε το πιο βολικό είναι να πάει κανείς στον Αι Γιώργη με τα πόδια. Η διαδρομή είναι όμορφη και κρατάει περίπου 1,5 ώρα με περάτημα αλλά και λίγο scramble σε εύκολο πεδίο για κάποιον που σκαρφαλώνει. Ακολουθεί πλήρης και λεπτομέρής περιγραφή.
Η καταγραφή της πορείας που περιλαμβάνει περπάτημα και scrable, έγινε στις 15/4/2017 οπότε και τοποθετήθηκαν σταθερά σχοινιά και προστέθηκαν κόκκινα σημάδια στα βράχια στο τελικό τμήμα τα κατάβασης από τους Τζώρτζη Μηλιά, Νικόλα Παπανδρέου και Αλέξανδρο Παπανδρέου. Σηματοδότηση με κόκκινους σταυρούς υπήρχε ήδη και είχε γίνει από την οικογένεια του Δημήτρη Κυριακάκη που έχει στην ευθύνη της και φροντίζει τακτικά το εκλησάκι του Αι Γιώργη.
Περιγραφή διαδρομής
Αρχικά ακολουθούμε με αυτοκίνητο ή μηχανάκι το δρόμο προς Πανορμίτη. Προσπερνάμε διασταύρωση και ταμπέλα “Αγιος Κωνσταντίνος”, και αμέσως μετά στρίβουμε αριστερά σε τσιμεντένιο δρόμο,
Χρόνος από το Πέδι: Περίπου 10 λεπτά.
Απόσταση από τα Πέδι : 8.3 Km
Στη διασταύρωση αυτή υπάρχει ταμπέλα προς “Κοκκιμήδη” αλλά θέλει προσοχή για να τη δεις επειδή φαίνεται από την άλλη κατεύθυνση. Στη συνέχεια, σε επόμενη διασταύρωση που πάει δεξιά για Κοκκιμήδη, εμείς συνεχίζουμε ευθεία για να φθάσουμε σε 2,2 Km από τη στιγμή που μπήκαμε στο τσιμεντένιο δρόμο, σε σπίτι, μάντρες και εκκλησάκι. Εδώ παρκάρουμε. Τα περπάτημα ξεκινάει ακριβώς πριν το σπίτι ανάμεσα σε μάντρες και περβόλια. Το σημείο αυτό λέγεται
“Χαμές” (σπιτάκια και δύο εκκλησάκια)
Υψ. 431 μ
Συντεταγμένες: 36 35 57.88 Ν, 27 51 06.93 Ε
Από εκεί, πριν ακριβώς το πρώτο σπίτι κινούμαστε ανατολικά (κατεύθυνση προς τη θάλασσα που διακρίνουμε), αποφεύγοντας να μπούμε στο ρέμα που λίγο μετά εμφανίζεται. Δεν υπάρχει μονοπάτι, μόνο κατσικοδρομοι που και αυτοί χάνονται. Παραμένουμε πάντα αριστερά του ρέματος μέχρι που, 1Km μετά, συναντάμε περίεργο χαρακτηριστικό ιδιαίτερα ψηλό κυκλικό τοίχο (μάλλον μαντρί) και ένα κτίσμα. Όλα είναι από πέτρες βαλμένες η μία πάνω στην άλλη χωρίς λάσπη ή τσιμέντο.
Συντεταγμένες κυκλικού τοίχου: 36 36 07.29 Ν, 27 51 41.41 Ε
Αριστερά μας, βλέπουμε την παραλία του Αι Νικόλα.
Από εκεί, συνεχίζουμε πάντα ανατολικά σημαδεύοντας μία κορφή με δέντρα και στη συνέχεια ακολουθούμε την κορυφογραμμή/χαρακτηριστική κόψη. Αυτή η κόψη ανηφορίζει ελαφρά, περνάει από κορφή και στη συνέχεια κατηφορίζει σε βραχώδες πεδίο όπου αναγκαζόμαστε να κάνουμε εύκολη καταρρίχηση (πολύ ευχάριστο scramble σε πεδίο που δεν έχει σχεδόν καθόλου σαθρά). Να θυμήσουμε ότι η κατάβαση προς την παραλία, γίνεται από τη βόρεια πλευρά του κόλπου, δηλαδή η κόψη που ακολουθούμε, μας οδηγεί αριστερά από την ορθοπλαγιά όπως περπατάμε (βλέπουμε τον κόλπο πάντα δεξιά μας).
Κατά τη διάρκεια της καταρρίχησης που γίνεται όλο και πιο απότομη, σε δύο σημεία έχουν τοποθετηθεί σταθερά σχοινιά, περισσότερο για να επιβεβαιώνεται η σωστή πορεία παρά επειδή είναι πραγματικά απαραίτητα. Σημειωτέον ότι επειδή μπορεί να κινηθεί κανείς λίγο πιο εδώ ή λίγο πιο εκεί, υπάρχει η πιθανότητα να μην προσέξει και να μη συναντήσει καθόλου τα σχοινιά αυτά.
Δεξιά μας, η θέα είναι καταπληκτική, βλέπουμε την παραλία του Άι Γιώργη σε όλο τα μεγαλείο της και τη μεγάλη ανατολική της ορθοπλαγιά. Συνεχίζουμε να κατεβαίνουμε σε απότομα βράχια, προσπερνώντας ελαφρά την παραλία που πλέον είναι δεξιά-πίσω μας μέχρι να φθάσουμε χαμηλά, σε χαρακτηριστικό διάσελο όπου ξεκινάνε κόκκινα σήματα (κύκλοι, βέλη και μεγάλοι κόκκινοι σταυροί) που μας οδηγούν στην τελική κατάβαση για την παραλία. Από εδώ και πέρα τα σημάδια είναι πυκνά ενώ σε ένα σημείο υπάρχει πλακέτα με σταθερό σχοινί. Αν και κανείς περιμένει εδώ να συνναντήσει το πιο απότομο, δύσκολο και επικίνδυνο τμήμα της διαδρομής, αυτό δεν αληθεύει. Η κατάβαση αυτή είναι εύκολη, ασφαλής και γρήγορη. Τα πιο δύσκολο μέρος είναι μάλλον το προηγούμενο, μέχρι δηλαδή να φθάσει κανείς στο διάσελο.
Στην ουσία, η διαδρομή τραβερσάρει κατεβαίνοντας τα κεκλιμένα βράχια μέχρι να φθάσει χαμηλότερα σε χώμα και σάρες, οπότε και τα κόκκινα σήματα σταματάνε εφόσον η κατάβαση είναι προφανής και δεν τα έχουμε πια ανάγκη.
Χρόνος διαδρομής: Περίπου 1h 15’ για το διάσελο και άλλα 15΄ για την τελική κατάβαση προς τη παραλία, συνολικά περίπου 1h 30’.
Απόσταση: Μέχρι τα διάσελο, περίπου 2,5 Km.
Επιστροφή από τα ίδια.
Επιστροφή στις Χαμές έπειτα από ανάβαση των διαδρομών «Νιρέας» ή «Βασίλης Μηλιάς»
Αν κάποιος ολοκληρώσει τη διαδρομή «Νιρέας», ανηφορίζει τα ρέμα στο οποίο τον βγάζει η διαδρομή για περίπου 30-40’ και στη συνέχεια βρίσκει δεξιά του τον τσιμεντένιο δρόμο τον οποίο ακολουθεί προς τα δεξιά για 5’ προκειμένου να βγει εκεί από όπου ξεκίνησε
Αν ολοκληρώσει τη “Βασίλης Μηλιάς”, τότε μπορεί είτε να κινηθεί βόρεια-βορειοδυτικά και να βρει την κόψη από την οποία ήρθε, είτε (μάλλον πιο εύκολο) να κατηφορίσει προς τα ρέμα στο οποίο καταλήγει η “Νιρέας” και να επιστρέψει από εκεί.
Ιστορικό:
Καλοκαίρι 1968: Με καταγωγή από τη Σύμη, ο Τζώρτζης Μηλιάς γνωρίζει την παραλία του Άη Γιώργη από τις διακοπές που κάνει εκεί με τον πατέρα και τον αδερφό του. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Άη Γιώργης με μία σπαθιά έκοψε τα βράχια και δημιούργησε την ορθοπλαγιά. Στον Άη Γιώργη μόνο με βάρκα μπορείς να φτάσεις. Ο πατέρας του Τζώρτζη, Βασίλης Μηλιάς λέει γελώντας, «αυτά τα βράχια να δούμε αν θα καταφέρει κάποτε κανείς να τα σκαρφαλώσει».
Καλοκαίρι 1988: Είκοσι χρόνια αργότερα, ο Τζ. Μηλιάς κάνει αναρρίχηση και φέρνει στη Σύμη μαζί του φίλους του αναρριχητές (Γιάννη Αλιγιάννη και Μαριλένα Διγενή) για να δουν τα βράχια. Τη χρονιά αυτή ξεκινάνε το σκαρφάλωμα του μεγάλου τοίχου. Με τον Αλιγιάννη επικεφαλής, ανοίγονται οι πρώτες 2 σχοινιές. Από κάτω, βλέποντας που έχουν φτάσει καταλαβαίνουν ότι η ορθοπλαγιά είναι πολύ μεγαλύτερη από ότι υπολόγιζαν. Λεία σε όλο της το ύψος, δεν έχει καθόλου πατάρια και είναι συνεχώς ελαφρά αρνητική.
Καλοκαίρι 1992: Με το φίλο του Γιάννη Τσιρώνη, ο Τζώρτζης Μηλιάς προσεγγίζει τον μικρότερο νοτιοανατολικό τοίχο (70-80μ) και κατεβαίνοντας με ραπέλ βλέπει τη δυνατότητα για ένα σπορ πεδίο με διαδρομές μίας ή δύο σχοινιών.
Καλοκαίρι 1993: Σε διακοπές καθαρά οικογενειακές, οι Τζ. Μηλιάς και Ν. Ντούρος επισκέπτονται την παραλία του Άη Γιώργη με τα μωρά τους, πάμπερς, φουσκωτά στρώματα ΄και κουλούρες αλλά και αναρριχητικό εξοπλισμό. Ανεβαίνουν και ασφαλίζουν (με καρφιά αλλά και οχτάρια γκολό που τοποθετούν με καλέμι) την πρώτη διαδρομή της περιοχής, το ίδιο εκείνο δίεδρο που ο Μηλιάς είχε κατέβει με ραπέλ την προηγούμενη χρονιά και το βαφτίζουν “του Τσιρώνη”.
Καλοκαίρι 1994: Τη χρονιά αυτή, ο Τζώρτζης Μηλιάς με μαθητές του (Ντ. και Α. Δήμιζα), ανοίγουν δύο νέες διαδρομές (“Χαριτωμένη” και “Πανορμίτη”) στα νοτιοανατολικά βράχια. Σημειωτέον ότι τα ονόματα Πανορμίτης και Χαριτωμένη αλλά και άλλα “περίεργα” ονόματα που στη συνέχεια μπαίνουν στις διαδρομές, είναι πολύ συνηθισμένα στη Σύμη ως μικρά ονόματα.
Καλοκαίρι 1995: Με τον Σεμπαστιαν Κράμερ, Αυστριακό φίλο από το καγιάκ αλλά και αναρριχητή, ο Τζ. Μηλιάς δοκιμάζει ύστερα από 7 χρόνια ξανά τον μεγάλο τοίχο. Κάνουν τις δύο πρώτες καρφωμένες σχοινιές και συνεχίζουν ανοίγοντας δύο ακόμη μεγάλες δύσκολες σχοινιές (VIII- και VII+). Ακόμη, συντηρούν το R1, αλλάζουν τη θέση του R2 και αλλάζουν τις ασφάλειες (καρφιά και οχτάρια γκολό) που είχαν μπει το 1988. Η προσπάθεια στο μεγάλο τοίχο σταματάει εκεί λόγω ζέστης αλλά πλέον με πλήρη εικόνα για την υψομετρική διαφορά της ορθοπλαγιάς. Το R4 βρίσκεται στο 1/3 του ύψους, επομένως χωρίς αμφιβολία πρόκειται για μία ορθοπλαγιά 300 μ. περίπου.
Λίγες μέρες αργότερα, έρχεται στη Σύμη ο Άρης Θεοδωρόπουλος και με τον Τζ. Μηλιά και το Ν. Ντούρο ανοίγουν άλλες δύο διαδρομές στον νοτιοανατολικό τοίχο, τις “Ρένος” και “Δικαία”.
Καλοκαίρι 1996: Ο Δημήτρης Μπακάλης επισκέπτεται τη Σύμη και με τον Τζ. Μηλιά ανοίγει από κάτω σε χαρακτηριστικό λούκι-δίεδρο την πολύ όμορφη και ντελικάτη διαδρομή “Αργώ”. Το όνομα της παίρνει η διαδρομή από τη βάρκα του Τζώρτζη, Αργώ.
Καλοκαίρι 1997:Το καλοκαίρι αυτό είναι καθοριστικό για την αναρρίχηση στη Σύμη. Με τη βοήθεια του Δήμου Σύμης και του ΕΟΣ Αχαρνών και στα πλαίσια του φεστιβάλ Σύμης, οργανώνεται και πραγματοποιείται αναρριχητική συνάντηση(21-28 Ιουλίου 1997) στην οποία συμμετέχουν αναρριχητές από όλη την Ελλάδα που κατασκηνώνουν στην παραλία. Συντονιστές της εκδήλωσης είναι ο Τζώρτζης Μηλιάς και ο Άρης Θεοδωρόπουλος ενώ παρόντες είναι αναρριχητές όπως οι Δ. Τιτόπουλος, Ε. Μόσχοβιτς, Θ. Μιχαηλίδης, Γ. Κούκης, Αλ. Γράψας, Χρ. Τσουτσιας κ.α. Στα πλαίσια της συνάντησης ανοίγονται νέες μικρές διαδρομές (“Αλέκα”, “Υπακοή”) ενώ από τους Θεοδωρόπουλο και Μηλιά καρφώνεται πλήρως (από πάνω με ραπέλ) το υπόλοιπο μέρος της μεγάλης διαδρομής. Ακόμη, κατά τη διάρκεια του ραπέλ, οι Μηλιάς και Θεοδωρόπουλος ζωγραφίζουν Ελληνική σημαία στο 7ο ρελέ της διαδρομής. Στην καρφωμένη πλέον διαδρομή, οι Θεοδωρόπουλος, Μηλιάς, Μιχαηλίδης δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους και υποχωρούνε στην 5η σχοινιά, που τελικά είναι πολύ δύσκολη και ελλιπώς ασφαλισμένη. Έτσι, ξανά με τρυπάνι, ο Τζ. Μηλιάς με τον 15χρονο μαθητή του Αλέξη Δημητριάδη ανεβαίνουν μέχρι τη 5η σχοινιά και προσθέτουν ασφάλειες έτσι ώστε, λίγες μέρες μετά, στις 29/7, οι Άρης Θεοδωρόπουλος, Τζώρτζης Μηλιάς και Θωμάς Μιχαηλίδης επιχειρούν και ολοκληρώνουν τη διαδρομή. Η διαδρομή ονομάζεται “Βασίλης Μηλιάς” εις μνήμην του πατέρα του Τζώρτζη Μηλιά, έχει υψομετρική διαφορά 300μ και αποτελείται από 12 σχοινιές με δυσκολίες μέχρι VIII αλλά και δύο μικρές σχοινιές με περάσματα που γίνονται τεχνητά. (η 5η και η 6η). Η διαδρομή δημοσιεύεται στις ΚΟΡΦΕΣ (Νο 128, Νοε-Δεκ 1997) αλλά και σε μεγάλα διεθνή περιοδικά όπως στο VERTICAL (No 121, Aout 1999), στο HIGH (No 206, January 2000) και στο GRIMPER (Novembre/Decembre 2002, Janvier 2003).
Καλοκαίρι 1998:Καρφώνεται κανονικάη πρώτη διαδρομή στον βορειοανατολικό τοίχο που το 1997 είχε ξεκινήσει ο Michael Reed (Κοκκιμίδης)
Καλοκαίρι 2000: Οι παλιοί μαθητές του Τζ, Μηλιά Δημήτρης Θεοδωρακάτος και Θάνος Παππάς επισκέπτονται τη Σύμη και ανοίγουν άλλη μία διαδρομή στην λεία πλάκα δίπλα στον Κοκκιμίδη (Ρουκουνιώτης).
Καλοκαίρι 2009: Η σχοινοσυντροφιά Μηλιάς, Μωραϊτίνης, Ντούρος, κάνουν τις πρώτες 6 σχοινιές της διαδρομής και ζωγραφίζουν ξανά την Ελληνική σημαία (που είχε ξεθωριάσει τόσο ώστε πλέον να μη φαίνεται) στην αρχή της έβδομης σχοινιάς (στο R6) και όχι εκεί που ήταν αρχικά, στο R7.
Νοέμβριος 2009:Στα πλαίσια προγράμματος για τα νησιά του Αιγαίου, καρφώνονται στη Σύμη σπορ διαδρομές μίας ή και δύο σχοινιών στα νοτιοανατολικά βράχια αλλά και μία ακόμη μεγάλη διαδρομή στην ανατολική μεγάλη ορθοπλαγιά, αριστερά από τη “Βασίλης Μηλιάς”. Καρφώνοντας τη νέα αυτή μεγάλη διαδρομή, ο Άρης Θεοδωρόπουλος βρήκε ίχνη από παλιό ρελέ άλλης διαδρομής που όμως δεν είχε δημοσιευτεί.
Καλοκαίρι 2010: Στη Σύμη, στην παραλία του Άη Γιώργη οργανώνεται εκδήλωση για basejump. Ο Στράτος Γιαμούκογλου έρχεται στη Σύμη μαζί με άλλους basejumpers και ο Τζ. Μηλιάς πηγαίνει πάνω από την ορθοπλαγιά και φτιάχνει ένα ρελέ για χρήση από τους basejumpers. Την ημέρα της εκδήλωσης, οι σχοινοσυντροφιές Θεοδωρόπουλος, Μηλιάς και Κάραλης Κουκουζέλη σκαρφαλώνουν τη νέα μεγάλη διαδρομή (Νιρέας) που καρφώθηκε το 2009 στο αριστερό τμήμα της ανατολικής ορθοπλαγιάς, ταυτόχρονα με τις πτώσεις των basejumpers.
Καλοκαίρι 2011: Διοργανώνεται στη Σύμη μέρος του παγκόσμιου πρωταθλήματος basejump. Κατά τη διάρκεια των αγώνων, το αλεξίπτωτο ενός αθλητή αφού άνοιξε έστριψε προς τα βράχια και ευτυχώς σκάλωσε σε αυτά, με αποτέλεσμα ο αθλητής να κρεμαστεί και να χρειασθεί να γίνει επιχείρηση διάσωσης. Ο αναρριχητής Πέτρος Λάππας όταν έγινε το ατύχημα έκανε ήδη ραπέλ κατεβαίνοντας την ορθοπλαγιά, προσέγγισε άμεσα τον τραυματία και το ατύχημα είχε ευτυχή κατάληξη με τον αθλητή να φθάνει κάτω ύστερα από μερικές ώρες, βράδυ πια, ελαφρά μόνο τραυματισμένος.
Νοτιοανατολική ορθοπλαγιά (Σπορ διαδρομές, 1 ή 2 σχοινιών).
Μετά τις 16.00, η πρθοπλαγιά αυτή αλλά και ολόκληρη η παραλία είνα στη σκιά εξαιτίας της απέναντι μεγάλης ορθοπλγαιάς.
| Όνομα | Ανάπτυγμα | Δυσκολία | Ανοίξαντες | Χρονολ. | |
| 1η 2η | 1η 2η | ||||
| 1 | Μερκούρης | 25μ 20μ | ? ? | Π | 2009 |
| 2 | Αργώ | 22μ 23μ | 6b ? | Μηλιάς, Δ.Μπακάλης. | 1996 |
| 3 | Η γοργών και χάριν έχει | 25μ | ? | Π | 2009 |
| 4 | Μήτσος | 20μ | ? | Π | 2009 |
| 5 | Σεβαστιάννα | 23μ | ? | Π | 2009 |
| 6 | Ιριδα | 29μ | 6b+ (με Α1) | Π, Μηλιάς, Τσιτσικλής | 2009 |
| 7 | Ηδύλη | 20μ | 6b+ | Π,Μηλιάς, Τσιτσικλής | 2009 |
| 8 | Ιάσων | 25μ | ? | Π | 2009 |
| 9 | Μελία | 20μ | ? | Π | 2009 |
| 10 | Μελίνα | 20μ | 6a | Π | 2009 |
| 11 | Ρένος | 22μ | 6a+/6b | Μηλιάς, Θεοδωρόπουλος, Ντούρος | 1995 |
| 12 | Του Τσιρώνη | 22μ | 6a | Μηλιάς, Ντούρος | 1993 |
| 13 | Αλέκα | 22μ | 6a+ | Μηλιάς, Θεοδωρόπουλος | 1997 |
| 14 | Υπακοή | 30μ | 6a | Δημητριάδης, Δήμιζας | 1997 |
| 15 | Χαριτωμένη | 35μ | 6a+ | Μηλιάς, Δήμιζας, Δήμιζα | 1994 |
| 16 | Δικαία | 30μ 30μ | 5c 6c+ | Μηλιάς, Θεοδωρόπουλος | 1995 |
| 17 | Πανορμίτης | 30μ 30μ | 5c 6a+ | Μηλιάς, Δήμιζας, Δήμιζα | 1994-95 |
| 18 | Αλεξάνδρα | 30μ 30μ | 5c+ ? | Π, Μηλιάς, Τσιτσικλής | 2009 (2011) |
| 19 | Δάφνη | 30μ 30μ | 6a ? | Π, Μηλιάς, Τσιτσικλής | 2009 (2011) |
| 20 | Νταβέλης | 35μ 25μ | 6c+ * ? | Π, Μηλιάς, Τσιτσικλής | 2009 (2012) |
| 21 | Στράτος | 30μ | 6c+ | Π, Μηλιάς, Τσιτσικλής | 2009 (2011) |
Παρατηρήσεις
* : Η βαθμολογία δεν έχει πλήρως επιβεβαιωθεί και ίσως αλλάξει λίγο προς τα πάνω ή κάτω.
Π :Η έκφραση Π στους ανοίξαντες αναφέρεται στην ασφάλιση διαδρομών που έγινε από ομάδα αναρριχητών το 2009, στα πλαίσια προγράμματος για άνοιγμα νέων διαδρομών στα νησιά του Αιγαίου. Το πρόγραμμα δεν ολοκληρώθηκε, υπό την έννοια ότι οι διαδρομές καρφώθηκαν αλλά δεν σκαρφαλώθηκαν, δεν βαθμολογήθηκαν και δεν τους δόθηκαν ονόματα. Στις διαδρομές που ακόμη δεν έχουν σκαρφαλωθεί κανονικά (ελεύθερα) ή και καθόλου, έχει προστεθεί ο χαρακτηρισμός ?. Στη συνέχεια, οι Μηλιάς, Τσιτσικλής σκαρφάλωσαν τις περισσότερες και σε συνεννόηση με τον Θεοδωρόπουλο προσέθεσαν ονόματα στα βράχια και βαθμολόγησαν τις περισσότερες από τις διαδρομές.
– H 2η σχοινιά σε Πανορμίτη και Δικαία έχουν χρόνια να επαναληφθούν. Δεν έχουν συντηρηθεί αλλά πιθανότατα είναι οκ.
– Ο Νταβέλης θέλει 17 σετάκια. Έχουν αλλαχθεί κάποιες ασφάλειες και είναι σωστά ασφαλισμένη. Προς το τέλος της 1ης σχοινιάς είναι το crux (εναλλακτικά, γίνεται με Αο ή Α1, πατώντας την πλακέτα).
– Στον “Στράτο” οι Τζ.Μηλιάς και Γιάννης Τσιτσικλής άφησαν το 2011 έναν ιμάντα για διόρθωση της ασφάλισης.
– Το 2012 μπήκαν όλα τα ονόματα στη βάση των διαδρομών.
Βορειοανατολική ορθοπλαγιά (Σπορ διαδρομές 2 σχοινιών)
Στη σκιά μετά τις 13.00.
| 1 | Κοκκιμίδης | 28μ + 25μ | 6c 6a+ | Reed, Μηλιάς | 1998 |
| 2 | Ρουκουνιώτης(ή Σμύνερη) | 28μ + 20μ | 6b+ 6b | Θεοδωρόπουλος, Παππάς, Μηλιάς | 2000 |
Οι δεύτερες σχοινιές στις διαδρομές αυτές δεν έχουν επαναληφθεί τα τελευταία χρόνια, και αν και όμορφες είναι ασφαλισμένες λιγότερο πυκνά.
Αρχικά η “Ρουκουνιώτης” είχε ονομασθεί Σμύνερη. Στο βράχο πάντως είναι γραμμένο το όνομα Ρουκουνιώτης.